Een niet-traditionele huwelijksreceptie met eetkraampjes en een bodega

Toen Sylvea en Puneet in juli 2021 hun bruiloft begonnen te plannen, waren ze niet nieuw in de evenementenbranche: na jarenlang jaarlijkse Halloweenfeesten te hebben georganiseerd als inzamelingsactie voor hun favoriete goede doelen, wilden ze dat hun huwelijk meer als een feest dan als een ceremonie zou aanvoelen. “We wilden de magie van onze Halloweenfeesten vastleggen – ter ere van een goed doel, een beetje shock en verrassing, en een soort absurde toewijding aan een thema”, zegt Sylvea. “Omdat het een bruiloft was, dachten we dat het thema ons zou zijn.”

Ze begonnen evenementenplanners te interviewen, en geen bruiloftsplanners, die hen in contact konden brengen met de professionals die ze nodig hadden om een ​​uniek feest te bouwen. “We wilden geen traditionele weddingplanner die ons zomaar alle verwachte gebeurtenissen van een bruiloft liet invullen. Met andere woorden: we wilden niet zomaar op de zaken vooruit lopen”, zegt Sylvea. “In plaats daarvan hadden we zo’n vijftig losse ideeën en wilden we een team dat ons kon helpen dit op een natuurlijke manier samen te brengen.”

Sylvea en Puneet kozen voor Neon River, de creatieve huwelijksdivisie van Twenty Three Layers, om al hun ideeën op tijd samen te brengen voor hun bruiloft met 115 gasten op 23 juli 2023 in New York City. De dag begon met een traditionele baraat door de straten van SoHo, en ging verder met tientallen unieke elementen die door de bruid, bruidegom en hun creatieve team waren bedacht: een boeket paddenstoelen die de bruid kon dragen, eetkraampjes in plaats van een een zittende maaltijd, een klauwmachine gevuld met knuffels, een vrijstaande bodega gevuld met lokale snacks gebouwd in de receptieruimte, een watertaxi die gasten naar de locatie aan het water bracht, en meer.

“Over het algemeen was het thema Sylvea en Puneet”, zegt het stel. “We wilden gewoon alle versies van onszelf – als individu en als koppel – delen met onze vrienden en familie.” De bruid en bruidegom creëerden een “Encyclopedie van Sylvia en Puneet” die in de hotelkamer van elke gast werd geplaatst, waarin de betekenis achter elk element van de bruiloft werd beschreven. “We waren verrast toen we ontdekten dat onze gasten elke pagina ervan vóór de bruiloft lazen”, zegt het stel. “Uiteindelijk stelde het ons in staat om op grote schaal iets intiems en deelbaars te maken.”

Toen een andere vriend erop wees dat een typisch feesttijdlijn het koppel slechts een paar minuten met elke gast toestaat, raakten Sylvea en Puneet nog meer geïnspireerd om er hun eigen dag van te maken. “Dat gaf ons vertrouwen in het afschaffen van alle ceremoniële tradities die niets voor ons betekenden”, zeggen ze. “Uiteindelijk wilden we gewoon de tijd die we hadden om plezier te hebben maximaliseren.”

En toen de bruiloft naderde, gaven Sylvea en Puneet hun eigen draai aan nog een andere traditie: de huwelijksreis. “Vlak voor de bruiloft gingen we twee weken op vakantie naar Italië en dat beschouwen we graag als een huwelijksreis”, zeggen ze. “Het was een geweldige tijd vol kunst en plezier. We denken graag dat het allemaal heeft geleid tot het ultieme feest: onze bruiloft.”

Sylvea en Puneet begonnen hun trouwdag door zich samen voor te bereiden op hun baraat. “Ik wilde me met iedereen klaarmaken, inclusief Puneet. Dus voor ons eerste evenement nodigden we iedereen uit om zich samen met ons klaar te maken. Ik wilde niet dat enig aspect van de ‘look’ verborgen of overdreven zou aanvoelen”, zegt Sylvea. ‘Ik was zo blij dat ik mezelf niet hoefde te verstoppen terwijl ik me klaarmaakte. Het was zo’n traktatie voor anderen om te drinken en te zien hoe het hele proces tot stand kwam. Bovendien betekende het dat we wat extra tijd kregen om met iedereen te communiceren.”

De parade vond plaats door de buurt van het stel. “Een grote bonus was dat we een straat in SoHo hadden afgesloten, zodat Puneet op een wit paard kon rijden terwijl al onze vrienden om hem heen dansten”, zegt Sylvea. ‘Welke andere herinnering kunnen we ons wensen?’

Een bijeenkomst na de parade, compleet met een theeceremonie, vond plaats in Nomo SoHo in een ruimte gedrapeerd met rijk textiel, verlicht door dramatische kroonluchters en gevuld met hangende bloemstukken. Het echtpaar dankt hun planningsteam voor het samenbrengen van elk element van de dag. “Ze hebben de alledaagsheid van het plannen van evenementen volledig verborgen gehouden voor ons tweeën”, zegt Sylvea. “De moeilijkheid om straatvergunningen te bemachtigen of een wit paard te vinden was niet eens onze zorg; het enige waar wij de leiding over hadden was het bedenken van het idee en het aan hen overbrengen.”

Sylvea was niet van plan een witte jurk te dragen, maar toen ze besefte dat Puneet verwachtte haar in iets ‘kleurrijks’ te zien, koos ze voor de tegenovergestelde aanpak: ‘Ik droeg nog een keer een zwarte jurk die ik weer zou kunnen dragen. ” ze zegt. “Ik wist dat ik een zwarte jurk wilde, want ik had geen zwarte jurk!”

Dit plan verliep echter niet zo soepel als ze had verwacht: “Het vinden van een zwarte jurk in de zomer bleek veel lastiger dan verwacht”, zegt ze. Met nog maar een paar weken tot de bruiloft had Sylvea nog steeds geen jurk gevonden, en toen kwam er een reisgenoot tussenbeide. “De jurk die ik droeg voor de ceremonie was uiteindelijk een jurk die ik van een vreemde had geleend!” ze zegt. “Een maand voor de bruiloft waren we op reis gegaan om de Biënnale van Venetië te zien, en iemand uit de groep hoorde dat ik nog steeds geen jurk had. Uiteindelijk heeft ze het vanuit Mexico-Stad naar mij gestuurd!

Om te voorkomen dat de algehele look ‘te morbide’ zou worden, koos het stel voor Puneet een crèmekleurig Tom James-pak en een zwart Theory-shirt. De gebloemde Paul Stuart-schoenen van de bruidegom en het geweven hoofddeksel en de oorbellen van Klatso van de bruid voegden een “lichtere, bohemien” toets toe.

Bloemsierkunstbureau East Olivia gebruikte glanzend zwarte anthurium, karmozijnrode bloemen en paddenstoelen om het unieke, adembenemende boeket van de bruid te creëren.

Sylvea en Puneet wilden dat hun ontvangstlocatie zou dienen als een leeg canvas voor hun ontwerpideeën, maar het was een ander kenmerk van Sound River Studios in Long Island City dat ze nog overtuigender vonden. “Het feit dat deze locatie een eigen aanlegsteiger voor een boot had, bezegelde voor ons de deal”, zegt Sylvea. “Na dat moment konden we onmogelijk nog een watertaxi nemen.”

Toen de gasten uit de watertaxi stapten, werden ze begroet door een bord met de tekst ‘Til Death Do Us Part’ – een knipoog naar het thema van het echtpaar ‘Memento Mori’, een Latijnse uitdrukking die zich vertaalt naar ‘Onthoud dat je zult sterven.’ Dieprode bloemen werden in evenwicht gehouden door getextureerde bloemen in de kleuren lichtroze, perzik en lavendel met accenten van zwarte stof. “We gebruikten de industriële metalen deuren aan de buitenkant van de locatie en verwerkten coole bloemige details die minder boogvormig en meer opvallend waren”, zegt Sylvea.

Sylvea en Puneet sloegen de armen in elkaar toen ze de ceremonie binnengingen, waar een goede vriend hen door hun geloften leidde. “We liepen met elkaar door het gangpad”, zegt Sylvea. “We waren de belangrijkste persoon in elkaars leven. We wilden samen naar binnen lopen en samen naar buiten lopen.”

Het interieur gaf Sylvea en Puneet de ruimte om al hun ideeën tot leven te brengen, waaronder een neontunnel die het dak overspande, een muur met foto’s van hun gasten, chique loungeruimtes en een vrijstaande lichtroze bar. “We wilden niet dat de locatie invloed zou hebben op wat we wel of niet konden ontwerpen. We zagen het meer als decorontwerp dan als huwelijksplanning”, zegt Sylvea.

Op maat gemaakte servetten bevatten roze accenten die pasten bij de kenmerkende drankjes van het stel: de op absint gebaseerde Corpse Reviver 2 en de Fresh2Death mocktail, gemaakt met grapefruit- en limoensap, agavenectar en frisdrank.

Een tentoonstelling met het werk “Memento Mori” van Billy Collins was een knipoog naar zowel het ontwerpthema van de bruiloft als Sylvea’s werk als dichter.

Pinch Food Design hielp het koppel bij het bedenken van een menu gebaseerd op hun culturen en hun gedeelde liefde voor reizen en eten. “We wilden een soort eetzaal creëren die de marktkraampjes en het Indiase straatvoedsel uit Hong Kong nabootste… en we lieten de specerijen niet achterwege”, zegt Sylvea. “Elke kraam had een thema dat óf trouw was aan de rijke culturele geschiedenis óf diende als representatie van iets belangrijks in ons leven. Het was zo leuk om zoiets als een pastagerecht in een zwembad te zien bezorgen, samen met het verhaal van de reis van mijn vader, zwemmend naar de vrijheid om naar Amerika te komen. Neon River stelde voor om ook interactieve manieren toe te voegen om eten aan gasten te bezorgen. Uiteindelijk hadden we het gevoel dat er nooit een saai moment was, zelfs niet als we in de rij stonden.”

Een van de meest opvallende – en gepersonaliseerde – elementen in de ontvangstruimte was een goed gevulde buurtwinkel, compleet met snacks, op maat gemaakte kranten en een drankenkoeler. “Naast het delen van ons cultureel voedsel wilden we ook onze favoriete reisactiviteit nabootsen: naar een lokale bodega gaan om regionale snacks te halen. We hadden lokale snacks zoals chips, snoep en Cup Noodles uit minstens 10 verschillende landen op voorraad”, zegt Sylvea.

De kranten waren opnieuw een liefdeswerk. “Een maand voor onze bruiloft vroegen we al onze gasten om alles in te sturen wat ze wilden: een recept, een gedicht, een hersendump. We hebben elke inzending verwerkt in krantenonderwerpen als wereldnieuws of kunst en cultuur”, zegt Sylvea. “Vervolgens hebben we ze gedrukt en opgeslagen in de krantenkiosk van onze bodega. Het was zo’n verfrissende manier om onze gasten te eren en deel te nemen aan elk aspect van onze bruiloft.”

Receptie-entertainment omvatte muziek van de heer Chris Norton en DJ Erik Tonnessen, een klauwmachine gevuld met Jellycat-knuffels (de favoriet van de bruid); een vintage fotohokje; aangepaste zoekers; en performancekunstenaars The Bumbys die hun “warme en grappige” uiterlijkbeoordelingen geven.

Na de ceremonie kleedde Sylvea zich om in een zwarte Rick Owens-jurk. “Geen van de jurken die ik droeg voelde als ‘de ware’, maar ik had één jurk met een bijzonder verhaal en een andere waarin je gemakkelijk kon dansen”, zegt ze.

“De bruiloft werd samengesteld uit een eindeloze voorraad willekeurige vonken van: ‘Zou het niet hilarisch zijn als…’ en ‘Woah, wat als we….’ Deze inspiraties begonnen voordat we verloofd waren tot vlak voor de bruiloft. . Velen van hen waren simpelweg gebaseerd op wat we dachten dat leuk zou zijn”, zegt Sylvea. “Uiteindelijk zijn we erin geslaagd een bruiloft tot stand te brengen die zo groots, zo gedetailleerd en zo veelbewogen was dat onze vrienden tot op de dag van vandaag onze bruiloft nog steeds aan hun vrienden laten zien. Het voelt echt als een geschenk voor ons, maar ook als een geschenk voor onze familie en vrienden.”