chaouki In het jaar 2000 werd in Spanje 75% van de bruiloften in de kerk gevierd. Twintig jaar later, in 2021, was dat cijfer al gedaald tot iets meer dan 16%.. Volgens gegevens van het National Institute of Statistics is iets meer dan één op de tien bruiloften die elk jaar plaatsvinden al religieus.
Er is een ernstige crisis in het huwelijk. Steeds minder paren trouwen. Van degenen die het doen, doet slechts een kleine minderheid het voor de Kerk. Maar zelfs onder deze verbanden zijn er veel echtscheidingen en huwelijken die de facto nietig zijn.
De Kerk is zich bewust van deze situatie en paus Franciscus heeft er herhaaldelijk voor gewaarschuwd. Worden de voorhuwelijkse cursussen nu voldoende aangeboden? Bereiden ze toekomstige echtgenoten echt voor? Biedt het hen wapens om de moeilijkheden die zich zullen voordoen het hoofd te bieden? Bieden ze ondersteuning of stellen ze voor aan iemand die het hen kan geven als ze deze grote stap zetten?
Cursillos zijn in veel parochies in de loop van de tijd afgenomen, zij het met eervolle uitzonderingen. tot louter goede en goedbedoelde gesprekken die koppels weten aan te trekken. Tegenwoordig zijn er in de meerderheid van de gevallen intensieve voorhuwelijkse weekendcursussen, of zelfs online, waarbij contact met de Kerk en haar pastors en catechisten praktisch onbestaande is.
Om deze reden heeft de Kerk zojuist de ““Catechumenale route voor het huwelijksleven.” Dit is een document dat woensdag is gepubliceerd door de Dicasterie voor de leken, het gezin en het leven op verzoek van paus Franciscus.
Dit uitgebreide Vaticaanse document begint met een voorwoord van de Heilige Vader, waaruit zijn ernstige bezorgdheid blijkt over het feit dat voor een “te oppervlakkige voorbereidinglopen paren het risico een ongeldig huwelijk te vieren of een huwelijk met zulke zwakke fundamenten dat het in korte tijd ‘uit elkaar valt’ en zelfs de eerste onvermijdelijke crises niet kan weerstaan.
De Kerk wil paren begeleiden in hun verkering tot aan de bruiloft, maar ook in hun eerste huwelijksjaren. / Foto: Jesús (katholiek).
Op deze manier gelooft Francisco dat er “plicht om te begeleiden met verantwoordelijkheid tegenover degenen die de intentie uiten om zich in het huwelijk te verenigen, zodat ze behoed worden voor de trauma’s van scheiding en nooit het vertrouwen in de liefde verliezen.”
En hij geeft een voorbeeld: “Ik denk dat de Kerk veel tijd, meerdere jaren, besteedt aan de voorbereiding van kandidaten voor het priesterschap of het religieuze leven, maar Hij besteedt weinig tijd, slechts een paar weken, aan degenen die zich voorbereiden op het huwelijk. Net als priesters en gewijde personen zijn ook echtparen kinderen van de moederkerk, en zo’n groot verschil in behandeling is niet eerlijk. Echtparen vormen de overgrote meerderheid van de gelovigen en zijn vaak steunpilaren in parochies, vrijwilligersgroepen, verenigingen en bewegingen.”
In navolging van wat de vroege Kerk nu al deed Het is bedoeld om dit catechumenaat terug te krijgen, maar het concentreerde zich niet zoals toen op de doop van de catechumenen, maar op het sacrament van het huwelijk. Een langer en groeiend proces dat culmineert in het ontvangen van de genoemde sacramenten.
Het Vaticaanse document stelt dat “het huwelijkscatechumenaat specifiek ispretendeert niet slechts een catechismus te zijn, noch een leerstelling over te dragen. Het heeft tot doel het mysterie van de sacramentele genade weer te laten weerklinken onder de echtgenoten, dat met hen correspondeert krachtens het sacrament: de aanwezigheid van Christus met en tussen hen laten leven. Daarom is het noodzakelijk, met betrekking tot degenen die van plan zijn te trouwen, de stijl van alleen intellectuele, theoretische en algemene training (religieuze geletterdheid) te overwinnen. Het is noodzakelijk om met hen het pad te bewandelen dat hen naar een ontmoeting met Christus leidt, of om deze relatie te verdiepen, en om een authentiek onderscheid te maken van de eigen huwelijksroeping, zowel op persoonlijk vlak als als koppel.
Op deze manier dringen wij aan op een goede vorming die al aanwezig is bij de priesters, nonnen en pastorale agenten die de verloofde paren zullen begeleiden op dit catechumenale traject.
Speciale vermelding verdienen de echtparen die meewerken aan dit catechumenaat, die volgens de Heilige Stoel “een primaire rol” moeten hebben in dit proces. “Dankzij hun specifieke ervaring zullen zij in staat zijn de trajecten van de begeleiding te bepalen, vóór en tijdens het huwelijk. tussenbeide komen als getuigen en metgezellen van paren met betrekking tot vele aspecten van het huwelijksleven (affectief, seksueel, dialogisch, spiritueel) en gezinsleven (zorg- en opvoedingstaken, openheid voor het leven, wederkerige gift, opvoeding van kinderen, ondersteuning bij dagelijkse taken, bij moeilijkheden en bij ziekte)”, benadrukt de tekst van het Dicasterie voor de Leken, gezin en leven.
Dit catechumenale proces voor het huwelijksleven moet deze richtlijnen volgen
– Wat lang genoeg duren zodat koppels kunnen reflecteren en volwassen kunnen worden;
– dat, uitgaande van de concrete ervaring van menselijke liefde, lhet geloof en de ontmoeting met Christus staan centraal ter voorbereiding op het huwelijk;
– in fasen te organiserenwaar mogelijk en passend – gekenmerkt door overgangsrituelen die binnen de gemeenschap worden gevierd;
– dat al deze elementen omvat (zonder er één uit te sluiten): vorming, reflectie, dialoog, confrontatie, liturgie, gemeenschap, gebed, viering.
De Heilige Stoel stelt niet alleen een catechumenaat voor dat uitsluitend gericht is op de data die het dichtst bij de bruiloft liggen, maar na verloop van tijd zou het ideaal een ‘voorbereiding op afstand’ vanaf de kindertijd zijn. Toch is het echt belangrijke deel het catechumenaal, dat zij in drie punten verdelen. Dit is het voorgestelde schema:
- Pre-catechumenale fase: voorbereiding op afstand:
– Pastorale zorg voor de kindertijd
– Jeugdbediening
- Tussenfase (enkele weken): ontvangsttijd voor kandidaten:
Ritueel van toegang tot het catechumenaat (aan het einde van de opvangfase)
- Fase catecumenaal:
– Eerste fase: komende voorbereiding (ongeveer een jaar)
Rite of commitment (aan het einde van de komende voorbereiding)
Korte instapretraite voor onmiddellijke voorbereiding
– Tweede podium: onmiddellijke voorbereiding (meerdere maanden)
Korte huwelijksvoorbereidingsretraite (een paar dagen voor de viering)
– Derde fase: eerste jaren van het huwelijksleven (2-3 jaar)
Precies op dit punt maakt het Vaticaan een specificatie. Het rapporteert het toenemende aantal aanvragen voor een katholiek huwelijk van echtparen die voorheen samenwoonden of burgerlijk verenigd waren en kinderen hebben. “Dergelijke verzoeken kunnen niet langer door de Kerk worden vermeden, noch kunnen ze worden afgevlakt binnen de paden die zijn uitgestippeld voor degenen die afkomstig zijn van een minimaal pad van geloof; liever, vormen van persoonlijke begeleiding vereisen, of in kleine groepen, gericht op de persoonlijke rijping en rijping van het paar tot het christelijk huwelijk., door de herontdekking van het geloof, beginnend bij de doop en het geleidelijke begrip van de betekenis van de ritus en het sacrament van het huwelijk”, staat hierover in het document.
Als we rechtstreeks naar de catechumenale fase gaan, spreekt de Heilige Stoel erover een opleidingsperiode van variabele duur.
“In algemene termen wordt dat gesuggereerd De volgende voorbereiding zal ongeveer een jaar duren, afhankelijk van de eerdere ervaringen van het paar op het gebied van geloof en kerkelijke deelname. Zodra de beslissing om te trouwen is genomen – een moment dat zou kunnen worden bezegeld met het ritueel van de verbintenis – zou de onmiddellijke voorbereiding op het huwelijk kunnen beginnen, die een paar maanden zal duren, en vorm zal krijgen als een echte en juiste initiatie tot het huwelijkssacrament. De duur van deze fasen moet worden aangepast, herhalen we, rekening houdend met de religieuze, culturele en sociale aspecten van de omgeving waarin men leeft en zelfs met de persoonlijke situatie van elk koppel. Het belangrijkste is om het ritme van de bijeenkomsten veilig te stellen, zodat echtparen kunnen wennen aan het verantwoord omgaan met hun roeping en hun huwelijk”, zegt hij.
Daarnaast doet hij een advies voor deze periode: “Het is nooit nutteloos om te praten over de deugd van kuisheid, zelfs niet als je praat met samenwonende stellen. Deze deugd leert iedere gedoopte persoon, in welke levenssituatie dan ook, het juiste gebruik van zijn seksualiteit, en is daarom, zelfs in het huwelijksleven, van het allergrootste nut.”
In de maanden voorafgaand aan de huwelijksvoltrekking vond de onmiddellijke voorbereiding op het huwelijk plaats. Het begin van deze nieuwe fase kan worden gemarkeerd door een korte spirituele retraite en de overhandiging van een symbolisch object, zoals een gebed dat koppels samen kunnen reciteren als ze elkaar ontmoeten.
Op dit punt benadrukken zij het belang van het besteden van voldoende ruimte aan de liturgische voorbereiding van echtparen, dat wil zeggen aan het volledig begrijpen van de gebaren en betekenissen van de huwelijksritus. “Met het oog op de viering van het huwelijk, Zorg ervoor dat het echtpaar meewerkt aan het kiezen van de lezingen voor de mis. en, indien nodig, ook in de opties die worden geboden voor andere delen van de ritus”, voegt het Vaticaan eraan toe.
Een paar dagen voor de bruiloft, Zij raden een spirituele retraite van één of twee dagen aan. Hoewel dit misschien onrealistisch lijkt, gezien de talrijke verplichtingen die voortvloeien uit de huwelijksplanning, moet worden gezegd dat het, waar het is toegepast, grote voordelen heeft opgeleverd.
Verder wordt voorgesteld dat ouders, getuigen en familieleden worden uitgenodigd om deel te nemen dichterbij in een moment van gebed vóór de bruiloft, zelfs buiten de viering van de biecht, “kan het voor iedereen een heel mooie gelegenheid zijn.”
De doelstellingen van de komende voorbereiding zijn:
A) denk aan de leerstellige, morele en geestelijke aspecten van het huwelijk (tevens uitleg van de inhoud van de voorgeschreven canonieke toespraken);
B) beleef geestelijke ervaringen van ontmoeting met de Heer;
C) bereid je voor op bewuste en vruchtbare deelname aan de huwelijksliturgie.
Een van de opvallende aspecten van het document is dat Het catechumenale traject eindigt niet met de bruiloft. Het wordt als goed beschouwd dat pasgetrouwden worden bijgestaan in deze eerste fase waarin zij het ‘levensproject’ dat bij het huwelijk hoort, maar nog niet volledig is gerealiseerd, in de praktijk gaan brengen.
Hiervoor is het de bedoeling dat de voortzetting van het catechumenale traject wordt voorgesteld aan koppels, “met periodieke bijeenkomsten – eventueel maandelijks of met een andere periodiciteit, naar keuze van het begeleidingsteam en volgens de mogelijkheden van de koppels – en andere momenten, zowel gemeenschap als koppels.”
Het volledige document van het Dicasterie voor de Leken, het Gezin en het Leven kunt u hier lezen.
