Experts pakken door Vaticaan aanbevolen ‘catechumenaat voor het huwelijk’ uit

In 2022 bracht het Vaticaanse dicasterie voor leken, gezin en leven “Catechumenale Pathways for Married Life” uit, waarin principes worden gegeven voor het heroverwegen van de huwelijksvoorbereiding in de katholieke kerk. Bijna een jaar later zijn de leiders nog steeds aan het uitpakken wat een ‘huwelijkscatechumenaat’ betekent voor de kerk in de VS.

In een voorwoord bij het document stelt paus Franciscus dat het proces van het vormen van echtparen voor het sacrament van het huwelijk zou moeten lenen van het proces van het binnenbrengen van bekeerlingen – catechumenen – in de katholieke kerk: “Net zoals het catechumenaat deel uitmaakt van het sacramentele proces voor de doop van volwassenen, zo kan ook de voorbereiding op het huwelijk een integraal onderdeel vormen van de hele sacramentele procedure van het huwelijk.”

De reden voor deze verandering is volgens de paus “om de toename van ongeldige of inconsistente huwelijksvieringen te voorkomen.”

Volgens gegevens van het Center for Applied Research in the Apostolate zijn de katholieke sacramentele huwelijken in de VS tussen 1970 en 2021 met 69 procent gedaald. Volgens het Pew Research Center heeft een kwart van de Amerikaanse katholieken een echtscheiding meegemaakt, waarbij 26 procent van dit aantal zegt dat zij of hun echtgenoot bij de kerk om ‘nietigverklaring’ hebben verzocht. De term wordt vaak gebruikt om te verwijzen naar een nietigheidsverklaring, de vaststelling van de kerk na een onderzoek dat er niet daadwerkelijk een sacramenteel huwelijk heeft plaatsgevonden, hetzij vanwege “gebrek aan canonieke vorm” (zoals alleen burgerlijk trouwen) of omdat een of andere beide partijen stemden niet volledig en vrijelijk in met het avondmaal.

Deze ‘schrijnende daling’ van het huwelijkscijfer, het hoge aantal echtscheidingen, een ‘alarmerend’ aantal ongeldige huwelijken en een ‘cultuur van materialisme en carrièrisme’ zijn de redenen waarom een ​​huwelijkscatechumenaat vooral in de VS nodig is, zegt Julia Dezelski, assistent directeur voor huwelijk en gezinsleven bij het secretariaat voor leken, huwelijk, gezinsleven en jeugd van de Amerikaanse Conferentie van Katholieke Bisschoppen.

Tory Baucum, professor aan het Benedictine College in Atchison, Kansas, en directeur van het Center for Family Life, vertelde OSV News dat paus Franciscus in “Catechumenal Pathways” oproept tot een “radicale stap voor de kerk” die in continuïteit is met de St. . Johannes Paulus II.

“Hij plaatst de huwelijksvoorbereiding buiten de context van pastorale zorg, zoals we er normaal gesproken over denken, en hij plaatst het in de context van evangelisatie”, legt Baucum uit.

Ryan en Mary-Rose Verret, oprichters van het Witness to Love-huwelijksministerie, waren het erover eens dat het nieuwe document een ‘bekeringsbenadering’ heeft van het sacrament van het huwelijk.

“In de meeste parochies (nu) kun je je hele verloving meemaken en nooit meer naar de mis gaan”, vertelde Ryan Verret aan OSV News.

Omgekeerd probeert een huwelijkscatechumenaat “mensen in het leven van de parochie en de kerk te brengen”, aldus Verret.

In juni woonden de Verrets, Baucum en Dezelski de allereerste Marriage Catechumenate Summit in Houston bij. De top bracht lekenleiders, geestelijken en echtparen samen om het huwelijkscatechumenaat, voorgesteld in ‘Catechumenal Pathways’, zo legde Dezelski uit, ‘uit te pakken’, in de hoop de implicaties ervan voor de implementatie van het diocesaan beter te begrijpen.

“Catechumenal Pathways” presenteert principes die lokale kerken kunnen gebruiken om de vorming van het huwelijk te heroverwegen als evangelisatie. Eén daarvan is volgens het dicasterie dat de voorbereiding op het huwelijk lang vóór de verloving moet beginnen, met voorlichting over menselijke waardigheid en seksualiteit in de kindertijd.

“We moeten vanaf jonge leeftijd voorlichting geven over het huwelijk als een roeping”, aldus Mary-Rose Verret.

“Mensen moeten goede huwelijken zien”, zei Baucum. “We leven in de tweede generatie van ongehuwde mensen. … In een trouw katholiek gezin leer je (over het huwelijk) door het goede voorbeeld te geven, omdat je het ziet. Maar als dat niet gebeurt, heb je meer ondersteuning nodig.”

Benedictine’s Centre for Family Life, dat onder leiding staat van Baucum, probeert gezonde familierelaties te herstellen door middel van mentorschap en onderwijs voor jongeren en volwassenen. Het centrum ontwikkelde ook een leerplan over menselijke waardigheid dat onlangs werd geïmplementeerd op een plaatselijke openbare school.

Een ander voorstel van de ‘Catechumenal Pathways’ is dat de voorbereiding op het huwelijk zich verder moet uitstrekken dan de bruiloft en zich moet uitstrekken tot een post-sacramentele periode van vorming, een ‘huwelijksmystagogie’, waarin het paar wordt vergezeld door meer ervaren getrouwde mensen die hun begrip van het sacrament dat ze willen verdiepen, verdiepen. hebben ontvangen en nu uitleven.

Voor begeleiding zijn mentoren nodig die zijn toegerust om anderen te vergezellen, wat betekent dat getrouwde stellen moeten worden geleerd ‘het geschenk dat ze hebben ontvangen te begrijpen en dat ze het moeten delen’, zei Mary-Rose.

“Wij (echtparen) hebben voortdurende vorming nodig over hoe Jezus aanwezig is in onze verbintenis”, zei Baucum.

De Verrets schreven onlangs ook samen met Peter Jesserer Smith, de nationale nieuwsredacteur van OSV News, een boek over huwelijk en evangelisatie, ‘The Road to Family Missionary Discipelschap’.

“Er zijn geen grenzen aan wat God kan doen in een huwelijksrelatie”, zei Ryan Verret.

Mary-Rose Verret merkte ook op dat begeleiding vertrouwen vereist.

‘De meeste verloofde stellen hebben niet eens een relatie met Jezus en vertrouwen de kerk niet eens’, zei ze.

Witness to Love, opgericht door de Verrets, helpt parochies bij het opzetten van de vorming die uitmondt in een huwelijkscatechumenaat, inclusief begeleiding door een mentorpaar voor, tijdens en na het ontvangen van het sacrament van het huwelijk op hun trouwdag. Witness to Love vraagt ​​verloofde echtparen om een ​​kerkgaand mentorpaar te kiezen wiens huwelijk ze bewonderen en aan bepaalde criteria voldoet. Hierdoor ontstaat er een brug van vertrouwen en een basis voor vriendschap tussen het mentorkoppel en het verloofde koppel, die verder reikt dan de trouwdag.

‘Bijna elk verloofd stel kent wel een stel dat naar de kerk gaat, dat minstens vijf jaar getrouwd is en wier huwelijk ze bewonderen. Anders zouden ze niet trouwen”, zei Mary-Rose. “Het is geen symbolische begeleiding.”

Witness to Love is tot nu toe in 500 parochies aanwezig. Dezelski vertelde echter dat de meeste bisdommen en parochies “aan het begin staan” van de implementatie van een huwelijkscatechumenaat.

“Dit proces zal hoogstwaarschijnlijk vele jaren, misschien tientallen jaren duren. … Een paar bisdommen zijn echter serieus met het werk begonnen”, aldus Dezelski.

Deelnemers aan de top benadrukten dat de implementatie door de kerk van deze nieuwe visie op het tot stand brengen van sacramentele huwelijken flexibel en collaboratief moet zijn en moet worden ingegeven door de Heilige Geest – en niet slechts een reeks programma’s of inhoud.

Sommigen bekritiseren de mogelijk langere voorbereiding in een huwelijkscatechumenaat als een obstakel voor sommige echtparen.

Maar “er is ook ruimte voor aanpassing op basis van het paar”, zei Dezelski, waarmee hij de eigen nadruk van “Catechumenal Pathways” op de noodzaak van aanpassing onderstreepte.

“Dit is iets wat de Heilige Geest doet in overeenstemming met de behoeften van mensen vandaag de dag,” zei Ryan Verret, eraan toevoegend dat het huwelijkscatechumenaat “niet zomaar een herdruk kan zijn van wat we eerder hebben gedaan.”

De USCCB hoopt in de toekomst meer begeleiding te bieden aan bisdommen naarmate het ‘samenwerkingswerk in uitvoering’ dat door de top is geïnitieerd, zich ontvouwt, aldus Dezelski.

Mary-Rose Verret benadrukte opnieuw dat de implementatie van een huwelijkscatechumenaat minder om de inhoud gaat en meer om het groeien in deugd.

“Je kunt niet deugdzaam worden door een boek te lezen, een video te bekijken of in een klaslokaal te zitten”, zei ze, en legde uit dat je dit moet beleven – en dat je ook moet leren door goede voorbeelden te hebben.

‘Deugd wordt gevangen, niet onderwezen’, zei ze.

Dit betekent dat trouwe echtparen een “deugdzame cyclus” moeten starten door bereid te zijn anderen te begeleiden, vooral die paren die een sacramenteel huwelijk willen leiden.

“We moeten overgaan van waarnemers van de behoeften van de kerk naar het voldoen aan de behoeften van de kerk”, aldus Ryan Verret.

Copyright © 2023 OSV Nieuws

Afdrukken