Huwelijk: “Niet de bestemming, maar het begin van een reis die ons één maakt”

Dit werd verklaard door Don Pierluigi Pistone, directeur van het diocesane gezinswerk van Pescara-Penne, in zijn commentaar op de nieuwe catechumenale routes voor het huwelijksleven.

Don Pierluigi Pistone, pastoor van Sant’Antonio di Padova

De nieuwe zijn een maand geleden gepubliceerd “Catechumenale routes voor het huwelijksleven. Pastorale oriëntaties voor de bijzondere Kerken”ontwikkeld door het dicasterie voor de leken, het gezin en het leven. Om te begrijpen wat er echt verandert en hoevoor paren die zich voorbereiden op het huwelijk, maar ook voor degenen die al getrouwd zijn, we spraken erover met de directeur familiepastorale zorg van het aartsbisdom Pescara-Penne Don Pierluigi Pistone.

Don Pierluigi, deze nieuwe richtlijnen zijn ontwikkeld als gevolg van een indicatie die paus Franciscus herhaaldelijk in zijn leergezag heeft geuit, namelijk “de behoefte aan een ‘nieuw catechumenaat’ dat alle stadia van de sacramentele reis omvat: de tijden van voorbereiding op het huwelijk , van de viering ervan en van de volgende jaren”, vooral wanneer de echtgenoten crises en momenten van ontmoediging doormaken. Kunnen we zeggen dat de Kerk van Pescara-Penne vanuit dit gezichtspunt al behoorlijk gevorderd is? Wat is er nieuw en wat verandert er voor onze plaatselijke Kerk?

Deze richtlijnen voor catechumenale routes die het Dicasterie ons heeft gegeven, brengen iets nieuws voor de Kerk in het algemeen, omdat ze ons fundamenteel vragen een opleidingstraject te vernieuwen dat kan beginnen bij kinderen, jongeren en adolescenten. Dus het voorbereiden van de basis daarvoor in de toekomst zou een beroepsreactie kunnen zijn, en mogelijk ook een huwelijksreactie. Ons bisdom speelt al voldoende in op deze behoeften, ook al is het niet op precies dezelfde manier als wat de reisroutes van ons vragen. In de eerste plaats hebben we het Hem en Haar-pad dat kan overlappen met dat deel van de catechumenale routes dat ons wordt aangeboden door het Dicasterie en de Heilige Vader en dat specifiek vraagt ​​naar het pad voor adolescenten. De Hem en Haar is een pad voor jonge mensen, voor jonge, verloofde stellen, dat hen helpt om samen te gaan nadenken, om een ​​reis van discussie en samen delen over bepaalde kwesties te ervaren, waaronder de zeer belangrijke kwestie van seksualiteit. Van Hem en Haar gaan we dan verder naar de voorhuwelijkse paden, die als zodanig al een veel diepgaandere structuur kennen dan de oude paden. Ik wil onderstrepen dat, hoewel ons bisdom voorheen sprak over een voorhuwelijkse cursus, we dit sinds de introductie van de cursussen op ons kantoor jaren geleden de voorhuwelijkse cursus noemen. Dit is belangrijk omdat het een reis van herontdekking van het geloof inhoudt, wat precies is waar de catechumenale routes om vragen. Een groei van de persoon en het paar, vanuit menselijk oogpunt, en dan komen we bij het sacrament van het huwelijk. Het is een voorhuwelijks proces dat een goed gestructureerde reis met zich meebrengt. Na deze reis stellen wij een reis voor jonge koppels voor. Ook hier onderstrepen de paus en het dicasterie hoe belangrijk het is om paren ook na het huwelijk te blijven volgen. En dit proces kwam precies voort uit een verzoek dat de paren zelf deden, aan het einde van het voorhuwelijkse proces. Dit heeft ons geholpen te begrijpen hoe deze innovatie, deze nieuwe wegen die we voorstellen ter voorbereiding op het huwelijk, deze jonge mensen, deze mensen die het avondmaal naderen, enorm stimuleren. Bovendien biedt ons bisdom zowel het pad voor echtparen in crisis (Ancora of Ancòra genoemd, waarbij de nadruk afhankelijk van het pad verandert) als dat voor gescheiden en gescheiden mensen (Samariapad).

Maar hoe lang duurt de voorbereiding van een stel, hoe lang duurt het voordat een stel gaat trouwen?
«We zouden aan de timing moeten werken, in die zin dat als we het hebben over de komende training, vóór de bruiloft, die we het voorhuwelijkse proces noemen, we een reis van 13 tot 15 bijeenkomsten kunnen maken die loopt van januari tot direct na Pasen. Maar wat in werkelijkheid fundamenteel is, is de kwaliteit van deze bijeenkomsten. Op het pad dat wij voorstellen, zet het koppel zichzelf echt op het spel. Hij komt niet alleen luisteren naar een priester die spreekt, maar hij komt luisteren naar echtparen. Dit is het goede nieuws. Het is niet alleen de priester die spreekt, maar het echtpaar dat het echtpaar begeleidt. Zorg voor geldige medewerkers die samenkomen en samen met de priester de reis uitvoeren. Bij deze vijftien bijeenkomsten is het de kwaliteit die ons interesseert, niet zozeer de duur. Maar als we aan deze bijeenkomsten ook de mogelijkheid van het Hem en Haar-pad toevoegen, dan hebben we het al over een mogelijk pad van 2-3 jaar voor stellen die er echt bij betrokken willen zijn. Maar zoals altijd wordt het verschil gemaakt door mensen, door jongeren, of ze nu willen meedoen of niet.”

Een ander opvallend aspect van de nieuwe reisroutes, dat niet nieuw is voor de Kerk, ook al heeft het nogal wat opschudding veroorzaakt in de algemene pers, is de verwijzing naar kuisheid als een fundamenteel element voor de voorbereiding en opleiding van echtparen, zelfs in het geval van samenwonenden…
‘Wij lopen een risico. Wat moeten we jongeren dichter bij elkaar brengen? Op de een of andere manier worden we gedreven door de verleiding om de boodschap af te zwakken en compromissen te sluiten. Met deze reisroutes helpt paus Franciscus ons echter – met grote moed – om de centrale plaats te herstellen in de evangelische boodschap en in datgene dat inherent is aan kuisheid, wat geen continentie als doel op zich mag zijn, maar het geven van waarde aan wat men is, aan het geven van waarde aan wat men is. wat je wordt en wat je gaat doen met het huwelijk. De schoonheid is er. Kuisheid niet simpelweg als een belemmering zien, maar ook in dit geval zien en ervaren als een pad, als een verwachting van iets dat we nog niet zijn, maar dat we zullen worden. Eén zijn binnen het sacrament van het huwelijk. Het opnieuw voorstellen aan de jonge mensen van vandaag lijkt absurd. Laten we eerlijk zijn: we lopen het risico onszelf in het gezicht uit te lachen. Maar dan merk ik dat als je dit onderwerp met jongeren bespreekt, ze heel aandachtig zijn. Ze luisteren aandachtig naar je, ze hebben veel vragen. In het Hem en Haar-pad voor jonge stellen bespreken we het onderwerp als onderdeel van een reeks bijeenkomsten over seksualiteit en ik moet zeggen dat er veel vragen en verzoeken naar boven komen. Ze willen het weten, ze willen het begrijpen. Ik geloof dus dat paus Franciscus moed had en dat we deze moed moeten volgen. Met dit laatste moeten we kinderen de schoonheid van kuisheid verkondigen, die veel dieper gaat dan de intrinsieke betekenis ervan, dan wat we willen dat ze zeggen. Kuisheid als een pad, als een reis, niet simpelweg als een ontbering of belemmering.”

Hoe kunnen we deze oriëntaties uiteindelijk definiëren: een belangrijke stap, een teken van vernieuwing of iets dat al bestond en herontdekt moest worden? Hoe zie jij dit keerpunt, als het dat is?
“Ze zijn een kans voor de Kerk om te stoppen, te groeien, te vernieuwen en nieuw leven in te blazen wat al bestaat en wat wij hebben. Met deze richtlijnen hebben we zeker de mogelijkheid om met veel verlangen, met veel energie en waarom niet, zelfs met veel fantasie, weer op het pad te komen, omdat deze richtlijnen ons ook vragen om wat al bestaat een beetje te transformeren en laat het een echt pad worden, een diepgaande reis. Geen pro-forma of iets dat gedaan moet worden alleen maar omdat het gedaan moet worden, maar om jonge mensen, kinderen, degenen die zich voorbereiden op het huwelijk en de echtgenoten zelf te helpen om zich voortdurend op reis te voelen, op reis met de Heer, beide in de fase die aan hun huwelijkskeuze voorafgaat, dat de keuze zelf het huwelijksleven is”.

Tot slot: wat is uw hoop, als trainer en directeur van het diocesane gezinswerk, voor de toekomst van echtparen?
«Ik wil koppels wensen dat ze zichzelf altijd in vraag kunnen stellen, op reis kunnen gaan. Om nooit te denken dat het huwelijk de bestemming is, maar om het te beleven als het vertrekpunt van een reis die ons één maakt en die ons, als één, doet lopen, die ons doet reizen – samen met de Heer – over de paden van onze liefde, ons gezin en ons leven. Koppels kunnen echt dat icoon van de liefde worden dat je elke dag vraagt ​​om betrokken te raken en soms zelfs om jezelf te transformeren.”

Verwant